اختلال ارگاسمی در زن با مشکل تجربه کردن ارگاسم و  یا کاهش محسوس شدت احساسات ارگاسمی مشخص می­شود.

زنان تنوع زیادی را در نوع و شدت تحریک که ارگاسم را فراخوانی می­کند، نشان می­دهند. همچنین، توصیفات ذهنی ارگاسم بسیار متفاوت هستند، بدین معنی که ارگاسم به شیوه­های بسیار متفاوت، هم در بین زنان و هم در فرصت­های مختلف در زنی یکسان، تجربه می­شود.

برای تشخیص اختلال ارگاسمی در زن، نشانه ­ها باید تقریباً در تمام فرصت­های (تقریباً 75 تا 100 درصد) فعالیت جنسی تجربه شوند و حداقل مدت تقریباً 6 ماه داشته باشند. این اختلال باید ناراحتی قابل ملاحظه بالینی با نشانه­ها همراه باشد.

شیوع اختلال ارگاسمی در زن

میزان شیوع گزارش شده برای مشکلات ارگاسمی در زنان بسیار تفاوت دارد و بسته به عوامل متعدد مانند سن و فرهنگ، از 10 تا 42 درصد گسترش دارد. تقریباً 10 درصد زنان ارگاسم را در طول عمر خود تجربه نمی­کنند.

درمان اختلال ارگاسمی در زن

به طور کلی در درمان کژکاری­های جنسی از دارودرمانی؛ آموزش مهارت­های رفتاری-جنسی؛ حساسیت-زدایی تدریجی؛ درمان زناشویی رهنمودی؛ رویکردهای پویش­ شناسی روانی؛ گروه ­درمانی؛ جراحی و درمان با هیپنوتیزم استفاده می­شود.