اختلال ارگاسمی در زن با مشکل تجربه کردن ارگاسم و یا کاهش محسوس شدت احساسات ارگاسمی مشخص میشود.
زنان تنوع زیادی را در نوع و شدت تحریک که ارگاسم را فراخوانی میکند، نشان میدهند. همچنین، توصیفات ذهنی ارگاسم بسیار متفاوت هستند، بدین معنی که ارگاسم به شیوههای بسیار متفاوت، هم در بین زنان و هم در فرصتهای مختلف در زنی یکسان، تجربه میشود.

برای تشخیص اختلال ارگاسمی در زن، نشانه ها باید تقریباً در تمام فرصتهای (تقریباً 75 تا 100 درصد) فعالیت جنسی تجربه شوند و حداقل مدت تقریباً 6 ماه داشته باشند. این اختلال باید ناراحتی قابل ملاحظه بالینی با نشانهها همراه باشد.
شیوع اختلال ارگاسمی در زن
میزان شیوع گزارش شده برای مشکلات ارگاسمی در زنان بسیار تفاوت دارد و بسته به عوامل متعدد مانند سن و فرهنگ، از 10 تا 42 درصد گسترش دارد. تقریباً 10 درصد زنان ارگاسم را در طول عمر خود تجربه نمیکنند.
درمان اختلال ارگاسمی در زن
به طور کلی در درمان کژکاریهای جنسی از دارودرمانی؛ آموزش مهارتهای رفتاری-جنسی؛ حساسیت-زدایی تدریجی؛ درمان زناشویی رهنمودی؛ رویکردهای پویش شناسی روانی؛ گروه درمانی؛ جراحی و درمان با هیپنوتیزم استفاده میشود.