ویژگی اصلی اختلال اضطراب اجتماعی، ترس یا اضطراب محسوس یا شدید از موقعیتهای اجتماعی است که در آنها ممکن است فرد مورد بررسی دقیق دیگران قرار بگیرد. در کودکان ترس یا اضطراب باید در موقعیت همسالان و نه فقط در مدت تعامل با بزرگسالان روی دهد. وقتی فرد با اینگونه موقعیتهای اجتماعی مواجه میشود، میترسد که مورد ارزیابی منفی قرار گیرد.
فرد نگران است که به صورت مضطرب، ضعیف، دیوانه، احمق، کسل کننده، ترسناک، کثیف، یا دوست نداشتنی قضاوت شود.

فرد میترسد که به شیوهی خاصی عمل کند یا به نظر برسد یا نشانههای اضطراب بروز دهد، مثل سرخ شدن، لرزیدن، عرق کردن، لکنت زبان، یا خیره شدن که دیگران آنها را به صورت منفی ارزیابی کنند. برخی افراد میترسند دیگران را دلخور کنند یا در نتیجهی آن طرد شوند. موقعیتهای اجتماعی تقریباً همیشه ترس یا اضطراب ایجاد میکنند. با این حال، میزان و نوع ترس و اضطراب ممکن است در موقعیتهای مختلف تفاوت داشته باشد. در کودکان، ترس یا اضطراب ممکن است با گریه، قشقرق، میخکوب شدن، چسبیدن، یا جمع کردن خود در موقعیتهای اجتماعی ابراز شود. فرد اغلب از موقعیتهای اجتماعی که میترسد، اجتناب میکند، وگرنه، این موقعیتها با ترس یا اضطراب شدید تحمل میشوند. اجتناب میتواند گسترده (مثل نرفتن به میهمانیها، خودداری از رفتن به مدرسه) یا ملایم باشد (مثل آماده کردن بیش از حد متنی برای سخنرانی، منحرف کردن توجه به دیگران، محدود کردن تماس چشمی). ترس یا اضطراب با خطر واقعی ارزیابی منفی شدن یا پیامدهای چنین ارزیابی منفی، بی تناسب قضاوت میشود. مدت این اختلال معمولاً حداقل 6 ماه است. این آستانهی مدت به متمایز کردن این اختلال از ترسهای اجتماعی موقتی که رایج هستند، مخصوصاً در بین کودکان و در جامعه، کمک میکند.. ترس، اضطراب، و اجتناب باید روال عادی، عملکرد شغلی یا تحصیلی، یا فعالیتهای اجتماعی یا روابط فرد را به طور قابل ملاحظهای مختل کند، یا باید ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه ی بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه های مهم دیگر عملکرد او ایجاد کند.
شیوع:
فوبی اجتماعی از شایعترین اختلالهاي اضطرابی است. از هر هشت نفر یک نفر یا بیشتر از این اختلال به درجات مختلف حداقل در یک دوره از زندگی خود رنج میبرند. بررسیهاي همه گیر شناسی میزان شیوع طول عمر فوبی اجتماعی را 4/2 تا 3/13 درصد گزارش کردهاند. میزان شیوع فوبی اجتماعی در زنان بیش از مردان است. نسبت ابتلاي زنان به مردان 3 به 2 است. شیوع طول عمر براي زنان 15 درصد و براي مردان 11 درصد است. شروع معمولاً درنوجوانی است. اگرچه بعضی از افراد شروع در سن پایینتري را گزارش میدهند.
درمان اختلال اضطراب اجتماعی:
در درمان فوبی اجتماعی هم رواندرمانی به کار میرود هم دارودرمانی. رواندرمانی معمولاً شامل ترکیبی از روشهای رفتاری و شناختی است، از جمله بازپروری شناختی، حساسیتزدایی، تمرین در جلسات، و انواع و اقسام تکالیف برای خانه که روانشناس آنها را برای مراجع تعیین میکند. براي افراد مبتلا به فوبی اجتماعي در حد خفيف تا متوسط، معمولاً 20 جلسه ي درماني كافي است . درمان افرادي كه فقط در يك موقعيت خاص، مثل صحبت كردن در جمع، رنج مي برند شايد حتي كمتر از اين هم طول بكشد و افراد مبتلا به فوبی اجتماعي شديد شايد به جلسات بيشتري نياز داشته باشند.