ویژگی اصلی اختلال اضطراب اجتماعی، ترس یا اضطراب محسوس یا شدید از موقعیت­های اجتماعی است که در آن­ها ممکن است فرد مورد بررسی دقیق دیگران قرار بگیرد. در کودکان ترس یا اضطراب باید در موقعیت همسالان و نه فقط در مدت تعامل با بزرگسالان روی دهد. وقتی فرد با این­گونه موقعیت­های اجتماعی مواجه می­شود، می­ترسد که مورد ارزیابی منفی قرار گیرد.

فرد نگران است که به صورت مضطرب، ضعیف، دیوانه، احمق، کسل کننده، ترسناک، کثیف، یا دوست­ نداشتنی قضاوت شود.

فرد می­ترسد که به شیوه­ی خاصی عمل کند یا به نظر برسد یا نشانه­های اضطراب بروز دهد، مثل سرخ شدن، لرزیدن، عرق کردن، لکنت زبان، یا خیره شدن که دیگران آن­ها را به صورت منفی ارزیابی کنند. برخی افراد می­ترسند دیگران را دلخور کنند یا در نتیجه­ی آن طرد شوند. موقعیت­های اجتماعی تقریباً همیشه ترس یا اضطراب ایجاد می­کنند. با این حال، میزان و نوع ترس و اضطراب ممکن است در موقعیت­های مختلف تفاوت داشته باشد. در کودکان، ترس یا اضطراب ممکن است با گریه، قشقرق، میخکوب شدن، چسبیدن، یا جمع کردن خود در موقعیت­های اجتماعی ابراز شود. فرد اغلب از موقعیت­های اجتماعی که می­ترسد، اجتناب می­کند، وگرنه، این موقعیت­ها با ترس یا اضطراب شدید تحمل می­شوند. اجتناب می­تواند گسترده (مثل نرفتن به میهمانی­ها، خودداری از رفتن به مدرسه) یا ملایم باشد (مثل آماده کردن بیش از حد متنی برای سخنرانی، منحرف کردن توجه به دیگران، محدود کردن تماس چشمی). ترس یا اضطراب با خطر واقعی ارزیابی منفی شدن یا پیامدهای چنین ارزیابی منفی، بی تناسب قضاوت می­شود. مدت این اختلال معمولاً حداقل 6 ماه است. این آستانه­ی مدت به متمایز کردن این اختلال از ترس­های اجتماعی موقتی که رایج هستند، مخصوصاً در بین کودکان و در جامعه، کمک می­کند.. ترس، اضطراب، و اجتناب باید روال عادی، عملکرد شغلی یا تحصیلی، یا فعالیت­های اجتماعی یا روابط فرد را به طور قابل ملاحظه­ای مختل کند، یا باید ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه­ ی بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه­ های مهم دیگر عملکرد او ایجاد کند.

شیوع:

فوبی اجتماعی از شایع­ترین اختلال­هاي اضطرابی است. از هر هشت نفر یک نفر یا بیشتر از این اختلال به درجات مختلف حداقل در یک دوره از زندگی خود رنج می­برند. بررسی­هاي همه­ گیر شناسی میزان شیوع طول عمر فوبی اجتماعی را 4/2 تا 3/13 درصد گزارش کرده­اند. میزان شیوع فوبی اجتماعی در زنان بیش از مردان است. نسبت ابتلاي زنان به مردان 3 به 2 است. شیوع طول عمر براي زنان 15 درصد و براي مردان 11 درصد است. شروع معمولاً درنوجوانی است. اگرچه بعضی از افراد شروع در سن پایین­تري را گزارش می­دهند.

درمان اختلال اضطراب اجتماعی:

در درمان فوبی اجتماعی هم رواندرمانی به کار می­رود هم دارودرمانی. رواندرمانی معمولاً شامل ترکیبی از روش­های رفتاری و شناختی است، از جمله بازپروری شناختی، حساسیت­زدایی، تمرین در جلسات، و انواع و اقسام تکالیف برای خانه که روانشناس آنها را برای مراجع تعیین می­کند. براي افراد مبتلا به فوبی اجتماعي در حد خفيف تا متوسط، معمولاً 20 جلسه ي درماني كافي است . درمان افرادي كه فقط در يك موقعيت خاص، مثل صحبت كردن در جمع، رنج مي برند شايد حتي كمتر از اين هم طول بكشد و افراد مبتلا به فوبی اجتماعي شديد شايد به جلسات بيشتري نياز داشته باشند.